WeeMoedig

Vanmorgen werd ik wakker met het woord weemoedig in m'n gedachten. Een woord dat ik nooit gebruik dus ik ging eens na wat dat woord betekent. Via Google en wat mijn intuïtie aangeeft kwam ik tot het volgende;

Weemoedig

Wee wijst op pijn. Gevoelens van pijn en verdriet, van verlies. Maar ook wee, van weeën voor de geboorte. Weemoed is de moed om het verleden of iets ongekend, onder ogen te durven zien. Weemoed is verlangen, herleven of herbeleven van vroeger, de tijd toen je het gemis nog niet kende. Weemoed is de brug tussen toen en de rijkdom van nu ...
De natuurlijke weeën die inzetten omdat er een fase aangebroken is dat iets in jou volgroeid is, klaar om geboren te kunnen worden, in het licht te komen en omarmd, liefdevol verwelkomd... !

Hoeveel weerstand je soms ook nog kunt voelen, om dit toe te laten, .......... dit ben jij en dit is dan aan de (natuurlijke) orde.

Weemoedig zijn is debrug tussen toen en Nu